Het uiterst intolerante woke-extremisme deint in snel tempo uit binnen de culturele sector. De meningen zijn vrij, maar ergerlijk is dat deze woke–propaganda ook ondersteund wordt met Vlaams belastinggeld. Vlaams Parlementslid Filip Brusselmans klaagde bij minister-president Jan Jambon (N-VA), Vlaams minister voor Cultuur, aan dat onder meer het Vlaams-Nederlands Huis deBuren, dat jaarlijks voor een dikke half miljoen euro gefinancierd wordt met gemeenschapsgeld, dit extremistische ideeëngoed actief opdringt aan de bevolking. Jambon bleek er echter geen graten in te zien. “Wij geven enkel subsidies voor de werking. Ik meng mij niet in de inhoudelijke programmatie”, antwoordde de minister ontwijkend.

Deze tekst vindt u op de website van deBuren: “Die vierhonderd jaar van kolonialisme hebben ook hun sporen nagelaten in de kunstensector. Een voorbeeld is dat tot vandaag onze kunstensector zo georganiseerd is dat we met een voornamelijk wit publiek naar een voornamelijk witte canon aan het kijken zijn, georganiseerd door voornamelijk witte equipes die worden leidinggegeven door voornamelijk witte directies die worden gecontroleerd door voornamelijk witte besturen die worden gesubsidieerd door voornamelijk witte overheden”.

En verder nog: “Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat het niet de verantwoordelijkheid van de mensen van kleur is om in een organisatie hun witte collega’s te educeren. Maar welke verantwoordelijkheid heeft een witte organisatie om haar witte personeelsleden bij te scholen? – Wat als die personeelsleden er een andere (politieke) visie op blijven nahouden?”

“Aanzetten tot debat is een goede zaak, maar in de praktijk leidt dit steeds meer tot eenzijdige propaganda voor een intolerant woke-gedachtegoed op kosten van de belastingbetaler”

“Niet alleen riekt het permanent problematiseren van één huiskleur naar primair racisme, maar wie kan er iets anders inzien dan een actieve oproep om (blanke) personeelsleden een woke-gedachtengoed op te dringen en zelfs te sanctioneren wanneer ze er niet voor knielen?”, vraagt Brusselmans kritisch. Het is bovendien slechts één van de vele voorbeelden waarbij de verspreiding van woke-onverdraagzaamheid tegenwoordig wordt gefinancierd door Vlaams belastinggeld. “Als ik Jambon vroeg of het wel opportuun is dat hij dergelijke extremistische woke-agitprop actief ondersteunt vanuit zijn bevoegdheidsdomein Cultuur, antwoordde hij dat de organisatie vrij is in haar inhoudelijke programmatie.” Het zou zogenaamd niet aan hem zijn om uitspraken te doen over de inhoudelijke programmatie van deBuren.

Het Vlaams Belang betreurt dat Vlaamse cultuursubsidies – met goedkeuring van een bevoegde N-VA-minister – in toenemende mate worden misbruikt voor de verspreiding van dergelijke intolerante boodschappen. “De minister schermt ermee dat het niet aan hem is om in te grijpen in de inhoudelijke programmatie. Dat is op zich zo natuurlijk, maar in de praktijk leidt een al te verregaand wegkijkgedrag ertoe dat de woke-extremisten steeds driester worden”, besluit Brusselmans. “Van een aanzetten tot een gezond debat dat de diverse meningen van de Vlaamse publieke opinie weerspiegelt, is vaak geen sprake meer, wel van het propageren van een extremistisch gedachtegoed op kosten van de belastingbetaler.”