Sinds 1 februari kunnen steden en gemeenten zelf kleine verkeersovertredingen bestraffen met een GAS-boete en die inkomsten in eigen kas houden. Steeds meer gemeentebesturen werken samen met een privébedrijf dat de trajectcontroles op hun grondgebied organiseert in ruil voor een deel van de inkomsten van de boetes. Nu blijkt dat het bedrijf dat zich op deze markt heeft gestort zelfs druk zet op de gemeenten om snelheidsremmende maatregelen te schrappen. “Dit heeft niks meer met verkeersveiligheid te maken, maar alles met winstbejag”, zegt Vlaams Parlementslid Bart Claes. “Dit illustreert waarom je dergelijke politioneel-strafrechtelijke zaken niet mag privatiseren. TaaS heeft als commercieel bedrijf belang bij zoveel mogelijk overtredingen, maar de bevolking heeft belang bij veilige straten.”

Sinds steden en gemeenten zelf kleine verkeersovertredingen kunnen bestraffen met een GAS-boete, investeerden meerdere gemeenten al in een trajectcontrole. Voor gemeenten is dit echter een dure investering. Op die manier ontstond er een opportuniteit voor privébedrijven. Het consortium ‘Trajectcontrole-as-a-service’ – of TaaS –, benadert nu Vlaamse gemeentebesturen met het aanbod om op hun grondgebied één of meerdere trajectcontroles te installeren, te onderhouden en te beheren zonder dat het de gemeente een cent kost, op voorwaarde dat van elke uitgeschreven boete, die varieert tussen 53 en 163 euro, er 24 euro op de rekening van TaaS komt als vergoeding. Inmiddels gingen al vijf gemeenten in zee met TaaS. Nu blijkt zelfs dat TaaS ook aan gemeenten vraagt om snelheidsremmende maatregelen te schrappen.

“Een privébedrijf dat trajectcontroles beheert heeft in tegenstelling tot de samenleving geen belang bij minder overtredingen, maar net bij meer overtredingen”

“Het is duidelijk wat het voornaamste doel is van TaaS”, zegt Claes. “Het doel van een privaat bedrijf is uiteraard winst maken en niet de verkeersveiligheid van de burger. TaaS heeft dus eigenlijk een financieel belang bij zoveel mogelijk overtredingen en dus meer onveiligheid. Omgekeerd zullen gemeentebesturen ook onder druk worden gezet te veel 30 km/u-zones in te voeren, of deze nu zones nu nodig zijn of niet. Deze focus op het maximaal innen van boetes is fout, zelfs immoreel.”

“Snelheids- en andere verkeersboetes dienen gebruikt te worden als sluitstuk van een verkeersveiligheidsbeleid”, besluit Claes. “Zo zorg je ervoor dat de wegcode en de regels die je oplegt geen dode letter blijven als preventie faalt. Maar dat betekent dus helemaal niet dat je niet met preventie moet bezig zijn. Integendeel: voorkomen is beter dan genezen. Verkeersveiligheid gaat immers over mensenlevens. Dat lijkt de Vlaamse regering – die dit mogelijk heeft gemaakt – vergeten te zijn.”