Vlaamse gezinnen met een gelijkaardig elektriciteitsverbruik betalen vaak ongerechtvaardigd hoge verschillen op hun eindfactuur op basis van hun woonplaats. Het beheer van de distributienetten is namelijk nog steeds in handen van de lokale besturen via de zogenaamde energie-intercommunales. Dit terwijl het eigenlijk om een bevoegdheid van de Vlaamse overheid gaat. “Het is onaanvaardbaar dat in tijden waarin gezinnen geconfronteerd worden met een torenhoge energiefactuur er verscheidene nettarieven aangerekend worden per regio”, zegt Vlaams parlementslid Bart Claes. Het parlementslid roept energieminister Zuhal Demir (N-VA) daarom op tot het nemen van haar verantwoordelijkheid: “Neem de bevoegdheid voor het beheer van de netten uit handen van de lokale besturen en zorg voor één Vlaams distributienettarief!”

In 2018 kondigde toenmalig energieminister Bart Tommelein (Open Vld) aan dat de fusie van Eandis en Infrax tot Fluvius zou leiden tot een lagere energiefactuur. “Fluvius gaf weliswaar de schijn van een eengemaakt distributienetlandschap, maar eigenlijk is niet veel meer gebeurd dan een façade voor de intercommunales zetten”, argumenteert Claes. “Het is dan ook logisch dat de creatie van Fluvius niet de efficiëntiewinsten met zich meebracht die beloofd waren.”

“Willen de regeringspartijen de energiefactuur wel verlagen of wegen de belangen van hun goedbetaalde postjes in de intercommunales zwaarder door?”

De tarieven die de regionale energie-intercommunales aanrekenen, leiden tot compleet onrechtvaardige situaties. Vorig jaar nog bleek uit een uitgebreide studie van consumentenorganisatie Test Aankoop dat het jaarlijkse verschil op de stroomfactuur kan oplopen tot maar liefst 220 euro per gezin. Bovendien komen middenklassengezinnen die voor hun elektriciteits- en gasfactuur net geen aanspraak kunnen maken op een sociaal tarief (maar wel betalingsproblemen ondervinden) terecht bij zogenoemde ‘sociale leveranciers’. Dat zijn eigenlijk de lokale distributienetbeheerders die de levering van je stroom en gas overnemen. Door dit systeem zijn de elektriciteitsfacturen van dergelijke gezinnen zo’n tientallen procenten per jaar duurder dan in Brussel en Wallonië. Het gaat mogelijks zelfs om de duurste facturen van Europa.

Deze situatie is volgens Claes het gevolg van een compleet achterhaalde visie op hoe het energielandschap er in Vlaanderen in de 21e eeuw zou moeten uitzien. Hij pleit voor een radicale hervorming: “We roepen de Vlaamse regering op om een einde te maken aan deze historische koterij en een écht eengemaakt Vlaams nutsbedrijf met één distributienettarief voor heel Vlaanderen in het leven te roepen. Zo kunnen ook alle overbodige bestuursposten gesaneerd worden en kunnen deze vergoedingen rechtstreeks naar de verlichting gaan van de mensen hun factuur.” Het parlementslid kondigt aan minister Demir hier eerstdaags over te zullen ondervragen in het parlement. “Het wordt tijd voor de regeringspartijen om kleur te bekennen”, besluit Claes. “Willen ze de energiefactuur verlagen of wegen de belangen van hun goedbetaalde postjes in de intercommunales zwaarder door?”